پاسخ
  اين مطلب در دو آيه قرآن آمده يكي آيه اول سوره «نساء» كه مي‌فرمايد: (خَلَقَكُم مِن نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا)؛ «شما را از يك تن آفريد و همسر او را (نيز) از جنس او آفريد.»
  هم‌چنين در سوره روم آيه 21 مي‌فرمايد: «از آيات و نشانه‌هاي الهي اين است كه از جنس خودتان، ازواج و همسراني آفريد، تا در كنار آن‌ها آرامش بگيريد، و به سكون برسيد.»
  اين آيات ناظر به اين است كه آفرينش همسر انسان، از جنس «انسان» است يعني از جنس «فرشته» يا «جن» نمي‌باشد اگر خداوند براي زن، مردي آفريد يا براي مرد، زني آفريد اين‌ها هم‌جنس هم‌ديگر مي‌باشند.
  در حقيقت يك بحث «كلي» است نه يك بحث «مصداقي»، به عبارت ديگر اين آيه ناظر به اين مطلب نيست كه هر زني از جنس شوهر خودش است، و تك تك افراد را شامل نمي‌شود، بلكه «كلي» انسان را مي‌گويد، كه جنس شما و همسرانتان يكي است و همه انسانيد اما نمي‌خواهد بگويد كه هر زني از جنس شوهر خاص خودش است و همه صفات او را هم دارد.
  و چنين نيست كه اگر او راه خلاف رفت، اين هم همان راه را برود. آري چنين دلالتي از آيه استفاده نمي‌شود. پس اگر شخصي راه خطايي برگزيد همسرش مي‌تواند راه او را انتخاب نكند زيرا اين يك عمل اختياري است و حتي مي‌تواند همسر خود را نهي از منكر كند و راه خودش را از او جدا نمايد. بنابراين آيه به اين معنا نيست كه افراد از خمير مايه همسرشان مي‌باشند و چه بسيار زناني كه در طول تاريخ بر خلاف راه شوهرانشان رفتند.
  مثل: آسيه زن فرعون كه قرآن از او تمجيد مي‌كند، مؤمن شد و راه كفر و طغيان شوهرش را نپيمود و هم‌چنين همسر برخي پيامبران كه راه باطل را در پيش گرفتند و با شوهر خود مخالفت كردند و قرآن آن‌ها را يادآوري كرده  است. بنابراين انسان اختيار دارد، و مي‌تواند از قبل با چنين شخصي ازدواج نكند؛
  يا اين‌که اگر ازدواج كرد او را نهي از منكر نمايد؛
  يا اگر به مراتبي رسيد كه هيچ راهي براي اصلاح نبود از او جدا شود.
  از اين رو مي بينيم كه اجباري در چنين مواردي وجود ندارد