پاسخ
  در آية 16 سوره انبياء مي‌خوانيم:
  «(وَمَا خَلَقْنَا السَّماءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَينَهُمَا لاَعِبِينَ)؛1 و آسمان و زمين و آنچه را در ميان آن دو است به بازيچه نيافريديم.»
  «(إِنَّا انزَلْنَاهُ فِي لَيلَةِ الْقَدْرِ)؛2 در حقيقت، ما آن (قرآن) را در شب قدر (= اندازه زدن) فرو فرستاديم.»
  چنين کاربردي دو نکته مي‌تواند داشته باشد:
  1. براي احترام و بيان عظمت: مثلاً بزرگان مي‌گويند «ما اين کار را کرديم.» گاهي هم ديگران در مورد بزرگان تعبير جمع به کار مي‌برند.
  2. استفاده از عوامل واسطه: براي مثال وقتي خدا مي‌خواهد قرآن را نازل بکند، از فرشتگان الهي استفاده مي‌کند، لذا مي‌فرمايد ما قرآن را نازل کرديم، يعني من و فرشتگان.
  در مورد آفرينش هم درست است که خلق کار خداست؛ اما گاهي ممکن است خدا در آفرينش برخي موجودات افراد يا وسائلي را به کار گرفته باشد، لذا مي‌تواند تعبير «ما» به کار ببرد.

1. انبياء، 16.
2. قدر، 1.