توضیحات
دسته: آيا اعتقاد ما به شفاعت، باعث ركود، سستي، تنبلي و واگذار كردن كارها به شفيع نيست؟!
بازدید: 1277

پاسخ
  اگر ما تصوّر درستي از شفاعت داشته باشيم اين‌گونه نمي‏شود، البته ممكن است كسي شفاعت را نوعي پارتي بازي تصوّر كند از اين رو اميد كاذب پيدا كند و بدون اين‌که در خودش تغييري ايجاد نمايد و در مسير رضايت الهي قرار بگيرد خيال كند كه شفاعت شامل او مي‏شود كه اين تصوّر صحيح نمي‏باشد.
  اما تصوّر صحيح از شفاعت ما را به فرايندي ديگر رهنمون مي‏شود زيرا كسي كه مي‏خواهد مشمول موهبتِ شفاعت بشود همان‌طوري كه آيات و روايات اشاره داشت، بايد در مسير رضايت الهي قرار گيرد و در مسير رشد و كمال واقع شود، كسي كه شفاعت شهيد را مي‏خواهد لازم است در مسير شهيد حركت كند و اين شفاعت است كه موجب اميد او مي‏شود كه اگر لغزش داشته، خدا مي‏بخشد. ولي اين بدين معنا نيست كه انسان مسيرش به طرف كفر باشد بعد انتظار داشته باشد مثلاً شهيدي او را شفاعت كند.
  بنابراين اگر تصور صحيحي از شفاعت داشته باشيم موجب اميدهاي كاذب، تنبلي و سستي نخواهد شد بلكه از طرفي نور اميد در او زنده مي‏شود و به حركت مي‏افتد و به عنوان مثال به نماز اهميت مي‏دهد چون مي‏داند اگر اهميت ندهد از شفاعت پيامبر اكرم‏9 و ائمه اطهار: محروم مي‏شود لذا نه تنها شفاعت باعث تنبلي و سستي نمي‏شود بلكه انگيزه ايجاد مي‏كند براي اين‌که به عبادت‏ها بيش‌تر بپردازد و در مسير الهي بيش‌تر قرار بگيرد.