توضیحات
دسته: با توجه به آياتي كه ظاهراً شفيع گرفتن را رد مي‏كند آيا توسل به ائمه معصومين جايز است و فايده‏اي دارد يا خير؟
بازدید: 1124

پاسخ
  بله زيرا آيه 18 سوره يونس1 و آيه سوم سوره زمر كه مي‏فرمايد:
  (وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِياءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيقَرِّبُونَا إِلَي اللَّهِ زُلْفَي‏)؛ «كساني كه غير از خدا را ولي و سرپرست خودشان قرار مي‏دهند، و (مي‏گويند:) ما آنان را نمي‏پرستيم جز براي اين‌که ما را به خدا نزديك كنند».
  در حقيقت اين دو آيه و آيات مشابه براي نفي بت‏پرستي و شفاعت بتهاست در مورد كساني است كه غيرخدا را عبادت مي‏كنند، بت مي‏پرستند و فكر مي‏كنند اين بت آن‌ها را شفاعت مي‏كند كه البته اين تصور غلطي است و چنين چيزي تحقق پيدا نخواهد كرد.
  همان‌طور كه در توضيح آيه 255 سوره بقره2 گذشت، كسي كه خداوند از او راضي باشد، و اجازه شفاعت به او بدهد ديگر مشمول اين‌گونه آيات نيست. آري بت‏ها و كساني را كه خداوند اجازه شفاعت به آن‌ها نمي‏دهد ما نبايد انتظار شفاعت از آن‌ها داشته باشيم.
  پس اين آيات به پيامبر اكرم‏9 و ائمه اطهار: ارتباطي ندارد زيرا خداوند به آن‌ها اجازه شفاعت مي‏دهد. و چنان‌چه در روايات تصريح شده پيامبر اكرم و اهل بيت: جزء شفيعان روز قيامت هستند و در خود قرآن نيز نمونه‏هايي از توسل به پيامبران الهي وجود دارد.
  مثلاً: در سوره يوسف آيه 98 و 99 داستان طلب استغفار برادران يوسف را مي‏بينيم كه از پدرشان مي‏خواهند كه براي آنها، استغفار كند.
  و در مورد پيامبر اكرم9 در سوره نساء آيه 64 مي‏خوانيم:
  (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرَوا اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ تَوَّاباً رَحِيماً) اگر اين گنه‏كاران وقتي به خودشان ستم كردند و گناه كردند نزد تو [= پيامبر] مي‏آمدند و استغفار مي‏كردند و تو هم براي آن‌ها استغفار مي‏كردي حتماً خدا را توبه‏پذير و مهربان ميافتند».
  در حقيقت خداوند تبارك و تعالي در اين آيه به ما خط مي‏دهد كه وقتي گناهي كرديد و مشكلي پديد آمد خدمت پيامبر9 برويد و از او بخواهيد كه براي شما استغفار و طلب بخشش كند كه اين نوعي توسل و شفاعت‏طلبي از پيامبر اكرم‏9 است و حضرت هم اين شفاعت را انجام مي‏دهد، و خدا هم وعده مي‏دهد كه من توبه‏پذير و مهربان هستم.


1. (وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هؤُلاَءِ شُفَعَاؤُنَا).
2. (مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ)، بقره/ 255.