پاسخ
  تبعيت از پدر و مادر، در مورد امور واجب كه لازم است مثلاً پدر و مادر به انسان مي‌گويند: «نماز بخوان!» آن‌ها هم اگر نگويند ما بايد نماز بخوانيم. يا اگر آن‌ها بگويند فلان گناه را انجام نده در اين موارد هيچ بحثي نمي‌باشد كه اطاعت لازم است.
  در موارد مستحب مثل نماز جماعت يا موارد مباح مثل تفريح سالم كه گناهي در آن نيست، در اين موارد اگر پدر و مادر نهي كردند، انسان بايد از پدر و مادر اطاعت كند چون اطاعت از پدر و مادر واجب است و دستور آنان بر امور مستحب و مباح مقدم است و تنها راهي كه باقي مي‌ماند اين است كه فرزند دلايل كارش را محترمانه براي آن‌ها بگويد اگر قبول كردند كه بحثي نيست و اگر قبول نكردند همان اطاعت از پدر و مادر براي انسان كمال‌آفرين‌تر است از برخي كارهايي كه انسان ممكن است در نظرش مباح و يا مستحب بيايد.
  لذا وقتي در امور مستحب مثل زيارت حرم ائمه: ما اجازه نداريم از آن‌ها سرپيچي كنيم ديگر تكليف بقيه موارد روشن است كه اگر دخالت كردند، فرزند حق ندارد برخورد تند يا توهين‌آميزي داشته باشد بلكه مي‌تواند خيلي محترمانه و مؤدبانه از آن‌ها خواهش كند كه اين امور را به من و اگذار كنيد. اگر هم قبول نكردند باز بايد تحمل كرد و حق تندي ندارد.
  زيرا رعايت حريم پدر و مادر در اسلام خيلي مهم است، تا حدي كه اگر فرزند بدون اذن پدر و مادر مسافرت رفت آن سفر، سفر معصيت مي‌شود و نماز در آن سفر، طبق فتواي مراجع محترم كامل مي‌باشد.