پرسش:

حضرت مهدي چند سال دارند و هنگام ظهور با چه قیافه‌ای ظاهر می‌شوند؟

˜ پاسخ:

اول: حضرت مهدي(عج) اكنون چند ساله دارند؟

حضرت مهدي(عج) در سال 255 هـ. ق به دنيا آمدند و با توجه به اينكه الآن در سال 1428 هـ. ق هستيم عمر حضرت در نيمه شعبان امسال 1173 سال مي‌باشد.

دوم: شكل و شمايل حضرت مهدي(عج)، موقع ظهور مثل انسان چند ساله است؟

در مورد قيافه و شكل و شمايل حضرت موقع ظهور به طور كلي دو دسته روايت وجود دارد:

الف. رواياتي كه مطلق است و سني را بيان نمي‌كند و فقط جوان بودن حضرت را متذكر مي‌شود.

1. «شابٌ بعد كبر السن»[1] جوان است با اينكه سن‌اش زياد است.

2. «رجوعه من غيبته بشرخ الشباب»[2] در بهترين مرحله‌ جواني ظهور مي‌كند.

3. «في سن الشيوخ ومنظر الشباب»[3] در سن كهن‌سالان و سيماي جوانان.

ب. رواياتي كه علاوه بر تأكيد بر جواني، سن و سال را هم مشخص مي‌كند.

1. «في صورة فتيَ موفق اين ثلاثين سنه»[4] با چهره جواني كامل به سن سي سالگي.

2. «في صورة شاب دون اربعين سنة»[5] با چهره‌ جواني كمتر از چهل سالگي.

3. سن‌اش زياد و چهره‌اش جوان است به گونه‌اي كه در نظر بيننده چهل ساله يا كمتر مي‌نمايد و از نشانه‌هاي ايشان آن است كه تا زمان وفات پير نمي‌شود[6].
نكات:

1. مي‌دانيم كه سن حضرت بيش از هزار سال است و رواياتي كه سن ايشان را بين 30 تا 40 سال بيان كرده منظور اين است كه در زمان ظهور چهره و سيماي نوراني حضرت در اين سن است و اختلاف سن در اين موضوع موجب تضاد نمي‌باشد. زيرا اين اعداد نشانگر سن انسان كامل و جوان است.

2. البته عمر طولاني مثل نوح (950 سال) در قرآن آمده و يا حضرت خضر و عيسي7 سابقه دارد و در عالم حيوانات نيز عمر طولاني مشابه دارد و پيري و مرگ در اثر عوامل فرسايشي است كه اگر آن عوامل نباشد شخص جوان مي‌ماند[7].

3. آنچه مهم است شناخت و معرفت امام است و اين اهميت به قدري است كه در روايات نشناختن امام برابر با بي‌ديني و جهالت شمرده شده.
«من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتةً جاهليةً»[8]؛ «كسي كه بميرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است.» و این معرفت، مخصوص شناخت ظاهری نیست بلکه فراتر از آن است.

پی‌نوشت‌ها:
[1]. كمال الدين، ج 1، ص 327.

[2]. غيبت طوسي، ص 421.

[3]. كمال الدين، ج 2، ص 376.

[4]. غيبت طوسي، ص 420.

[5]. كمال الدين، ج 1، ص 316.

[6]. كمال الدين، ج 2، ص 652.

[7]. ر.ك: عدالت‌گستر جهان، ابراهيم اميني.

[8]. الصوارم المعرفه، ص 263.