توضیحات
دسته: ـ امام زمان، به چه صورت مبارزه می‌کنند؟
بازدید: 2357

پرسش

امام زمان، به چه صورت مبارزه می‌کنند؟

˜ پاسخ:

با توجه به روايات، خداوند متعال هنگام ظهور امام زمان(عج) امدادهاي غيبي را به كمك آن حضرت خواهد فرستاد كه از آن جمله است:
1. جذب تمام مسلمين:

يكي از تأييدات الهي در مورد حضرت آن است كه به عنايت الهي از راهي قيام خود را شروع خواهد كرد كه مورد اتفاق تمام مسلمين است. از جمله آنكه:

الف. ظهور خود را از مسجد الحرام شروع خواهد كرد كه مورد اتفاق تمام مسلمانان است.

ب. خطابه‌اي كه در مسجد الحرام هنگام ظهورش مي‌خواند به امور مشترك بين مسلمانان اشاره دارد.

ج. قيام خود را با همان شعارهاي رسول الله9 شروع مي‌كند.
2. ايجاد رعب و وحشت:

يكي از راه‌هاي نفوذ بر دشمن كه درعلوم نظامي از آن بهره مي‌برند ايجاد ترس و خوف و رعب در قلوب دشمنان است، تا از اين راه تسليم گردند. نعماني به سند خود از امام صادق7 حكايت مي‌كند: «أمر الله عزوجل أن لاستعجل به حتي يؤيده ]الله[ ثلاثه ]أخباد[ الملائكة، والمومنين والرعب»[1]؛ «خداوند عزوجل امر نمود تا به آن عجله نكني تا اينكه او مهدي(عج) را به سه لشكر تأييد نمايد. ملائكه، مومنين و وحشت»
3. تأييد از جانب ملائكه:

از جمله تاييدات الهي نسبت به حضرت مهدي7 فرستادن ملائكه براي ياري حضرت مي‌باشد. گنجي شافعي به سند خود از علي بن ابي‌طالب7 در حديثي در رابطه با مهدي7 نقل كرده كه فرمود: «خداوند او را با سه هزار فرشته ياري خواهد كرد.»[2]
4. عنصر ناگهاني و غفلت دشمنان:

مطابق روايات، حضرت هنگامي ظهور مي‌كنند كه دشمنان، همه از ظهور او غافلند و در دانش نظامي اين مطلب به خوبي روشن است كه چقدر عنصر غفلت و ناگهاني، در پيروزي بر دشمن تأثير دارد امام زمان(عج) در توقيعي كه به شيخ مفيد; فرستاد فرمود: «پس همانا امر ما به طور ناگهاني است...» [3]. البته از اين روايت، عنصر ناگهاني، در غوه‌ي ظهور بدست مي‌آيد ولي بعيد نيست كه براي دشمنان غافلگير كننده باشد. براي روشن شدن اين بحث لازم است به چند پرسش ديگر در اين باره پاسخ دهيم:

پرسش اول: در روايات آمده كه ياران حضرت 313 نفر مي‌باشد، در اينجا پرسشي مطرح مي‌شود كه غلبه‌ بر جهان با ياران اندك چگونه ممكن است؟

پاسخ: اگر چه در روايات به ياران محدود حضرت يعني 313 نفر اشاره شده است، ولي پيروزي آنان بر مستكبران به رهبري حضرت مهدي(عج) از جهاتي دور از انتظار نيست زيرا:

1. در روايات به ياران ديگري درحدود ده هزار نفر نيز اشاره شده كه بدون تحقق آنها حضرت مهدي(عج) ظهور نخواهد كرد. پس 313 نفر سرداران سپاه حضرت هستند.

2. هرچند كه غلبه حضرت بر جهان ممكن است از طريق اعجاز باشد، ولي از طريق علل و اسباب عادي و ظاهري نيز حصول چنين فتح و پيروزي امري دور از انتظار نخواهد بود، زيرا حضرت در موقعي ظهور خواهند كرد كه اوضاع و احوال اجتماعي، اخلاقي و سياسي كاملاً مساعد است. در آن هنگام ملت‌ها به خاطر سرخوردگي از نظام‌هاي مختلف و قتل و غارت‌ها به تنگ آمده‌اند و لذا در انتظار چنين حكومتي به سر مي‌برند و مردم به مجرد شنيدن خبر ظهور به آن حضرت و حكومتش مي‌گروند و ايشان تنها با گروه خاصي درگير خواهند شد.

3. از آنجا كه جهان به مانند دهكده‌اي كوچك شده و هر چه از عمر آن بگذرد اين ارتباط تنگ‌تر خواهد شد لذا با به دست گرفتن نقطه‌هاي كليدي و با استعانت از خداوند متعال، حكومت جهاني حضرت تحقق خواهد يافت.

پرسش دوم: در برخي روايات حكايت شده كه امام زمان(عج) با شمشير قيام خواهد كرد[4] و چگونه ممكن است يك نفر با شمشير در مقابل تسليحات كشتار جمعي جديد و مخرب كه مي‌تواند كل كره زمين را چندين بار نابود كند بايستد و مقابله كند؟

پاسخ: 1. چه اشكالي دارد كه شخصي با شمشير ولي همراه با اعجاز الهي كه حضرت را مساعدت مي‌كند با دشمنان خود به مقابله بپردازد؟ كه در آن صورت اسلحه‌هاي مدرن به قدرت الهي از كار مي‌افتد.

2. ممكن است واژه شمشير در اينجا كدي باشد براي معرفي تسليحات، يعني امام زمان با دشمنانش وارد جنگ مي‌شود و مقصود از شمشير، قوت و اسلحه است زيرا مسلمانان در آن عصر يعني قبل از هزار سال اسلحه‌اي به جز شمشير نداشته و به ذهن آنها چنين تسليحاتي خطور نمي‌كرده است، لذا از «اسلحه» به شمشير تعبير شده است. بنابراين:

امام زمان7 نيز با قدرت و اعجاز الهي و يا از راه تسلط بر تسليحات موجود بر ضد مخالفان و ظالمان استفاده مي‌كند. و از طرفي مي‌توان گفت:

امام زمان7 با تسلط بر مراكز تصميم‌گيري و از كار انداختن وسايل جنگي آنها كه با هسته‌هاي مركزي ارتباط دارد، تمام آنها را از راه اعجاز يا از طريق عادي از كار مي‌اندازد و بر آنها غلبه مي‌كند.

3. مطابق برخي روايات، شمشيرهاي اصحاب حضرت از آهن است، ولي نه مثل اين آهن‌هايي كه در دسترس ما قرار دارد، بلكه به گونه‌اي است كه اگر يكي از آنان با شمشير خود به كوه بزند، آن را دو نيم مي‌كند و به تعبير ديگر، وسيله‌ دفاعي آنان به گونه است كه اسلحه‌ دشمن هرگز بر آنها كارگر نيست[5].

لذا ممكن است اسلحه‌اي را كه حضرت و يارانش به كار مي‌برند از وسايلي باشد كه بتواند همه دستگاه‌هاي دشمنان را از كار بيندازد ولي در مقابل هيچ دستگاهي بر آن كارگر نباشد، همان گونه كه در اين زمان برخي اسلحه‌هاي جديد را مشاهده مي‌كنيم.

4. رمز پيروزي امام زمان7 و سيطره‌ آن حضرت بر جهان يكي از راه «اقبال عمومي مردم» به سوي ايشان است و ديگر از راه «ترس و رعبي» است كه خداوند در قلوب مخالفان و ظالمان قرار مي‌دهد تا تمام تسليحات خود را بر زمين گذارده، فرار كرده يا تسليم مي‌شوند، خصوصاً آنكه در ابتداي ظهور، وقتي مقداري از معجزات حضرت را مشاهده كردند مي‌فهمند كه امداد الهي است و نمي‌توان با مشيت الهي مقابله كرد، بدين جهت تسليم حضرت مي‌شوند و گروه اندكي نيز كه به مخالفت و مقابله مي‌پردازند شكست مي‌خورند.

5. معلوم نيست كه در زمان ظهور حضرت مهدي7 اين تسليحات خطرناك در اختيار بشر باقي مانده باشد؛ زيرا ممكن است در اثر حوادث و آشوب‌ها و جنگ‌هاي جهاني كه پيش از ظهور آن حضرت اتفاق مي‌افتد اين تسليحات نابود شود.

6. جنگ‌ها و كشتارهاي بي‌رحمانه، نتيجه‌ گمراهي، جهل و بي‌خردي بشر است. حال اگر در عصر ظهور، «عقل» مردم «كامل» شود، بر فرضي كه سلاح‌هاي خطرناك در اختيار داشته باشند آن را بر ضد يكديگر به كار نمي‌گيرند و نيروهايي كه آن سلاح را در اختيار دارند پي به حقانيت حضرت برده و همچنين با ايجاد رعب و وحشت كه در دلشان قرارمي‌گيرد از به كار بردن آن بر ضد حضرت خودداري مي‌كنند.

7. در پايان به دو ويژگي كه در جنگ با شمشير نهفته است اشاره مي‌كنيم:

1. در جنگ با شمشير مي‌توان در كشتارها گزينشي عمل كرد به خلاف تسليحات كشتار جمعي كه عالم و جاهل و مقصر و بي‌تقصير و گناهكار و بي‌گناه را همه و همه را با هم از بين مي‌برد، كه اين از مرام و روش اولياي الهي به دور است.

2. چنانچه در منابع فقه اسلامي آمده است در احكام جهاد دستور داريم كه تا آنجا كه ممكن است به محيط زيست آسيب نرسد، لذا جنگ با شمشير در راستاي اين حكم شرعي مي‌باشد به خلاف جنگ با ادوات نظامي مرسوم فعلي.
لذا با توجه به اين دو ويژگي بعيد نيست كه به قدرت الهي امام زمان، توانايي تسليحاتي آنها ساقط شود و همه با ابزاري مانند شمشير وارد
جنگ شوند.

[1]. الغيبة، نعماني، ص 198.

[2]. البيان، ص 96.

[3]. احتجاج، ج 2، ص 324.

[4]. بحارالانوار، ج 51، ص 218.

[5]. بصائر الدرجات، ص 141.